Tradycyjnym okresem rozpoczęcia odnowień i zalesień jest marzec, kiedy gleba odmarznie, a przyszłe pokolenie drzew pozostaje jeszcze w stanie spoczynku zimowego i nie zaczęło jeszcze okresu wegetacji. Leśnicy z terenu RDLP w Radomiu posadzą w tym roku ponad 15 mln drzew odnawiając przy tym 2 200 hektarów lasu. Drzewa posadzone będą w miejscach, skąd w ubiegłych latach pozyskano drewno, zarówno na powierzchniach otwartych, jaki i pod okapem drzewostanów.

O tym jak rośnie las w „Echach Leśnych"

Sadzone są gatunki starannie dobrane do warunków siedliskowych, na słabszych siedliskach sosna, a w żyźniejszych miejscach bardziej wymagające gatunki iglaste tj. modrzew i jodła oraz gatunki liściaste, w tym dęby, buki, olsze, brzozy, jesiony, klony, jawory, lipy, wiązy i wiele innych gatunków. Jak co roku sadzone są także gatunki jeszcze bardziej wzbogacające bioróżnorodność lasu tj. dzikie jabłonie, grusze, głogi, jarzębina czy trześnia. Intensywne prace wykonywane są w ramach przebudowy drzewostanów, podczas której leśnicy najczęściej w miejsce sosny wprowadzają gatunki liściaste tj. dąb i buk lub iglaste tj. jodłę. W 2017 roku leśnicy na terenie RDLP w Radomiu przebudują w ten sposób 240 ha drzewostanów. Wpływa to na zwiększenie udziału w składzie gatunkowym drzewostanów gatunków liściastych – ich udział w Polsce od czasu wojny zwiększył się z 13 do 24%.

Zgodnie z ustawą o lasach, obowiązkiem leśników i każdego właściciela lasu jest odnowienie lasu w miejscu, w którym został on wycięty. Ustawa na ponowne posadzenie roślinności przewiduje okres pięciu lat. Sadzenie lasu tam, gdzie rósł wcześniej to odnowienie. Jeśli jakiś teren (np. łąka lub pastwisko, nieużytek) nie nadaje się już do uprawy, często sadzi się tam las. Sadzenie lasu tam gdzie go wcześniej nie było to zalesienie.

Główną metodą odnowienia lasu i zalesiania gruntów nieleśnych jest sadzenie. Dobór metody sadzenia zależy od wieku, gatunku i sposobu przygotowania gleby. Najmniejsze sadzonki sadzone są z użyciem tzw. kostura, którym wykonuje się szparę w glebie, natomiast większe i starsze sadzi się do jamki czy dołka. Pamiętać należy, aby sadzonki były w pełni zdrowe i żywotne, właściwie ukształtowane, o odpowiedniej proporcji budowy części zielonej i korzenia, bez wad wzrostowych i rozwojowych. Wszystkie te cechy mają znaczenie dla prawidłowego rozwoju uprawy leśnej. Bardzo ważne jest wykonanie otworu o odpowiedniej głębokości, odpowiednie rozmieszczenie korzeni oraz staranne udeptanie ziemi wokół sadzonki.

Ale nic się nie uda, jeśli sadzonki po wyjęciu ze szkółek nie będą prawidłowo przechowywane i zabezpieczone podczas transportu. Do ich przechowywania służą chłodnie, czy specjalnie wykopane doły. W praktyce najczęściej wykonuje się tzw. dołowanie sadzonek, które polega na ich układaniu w płytkim dole warstwami. Każda warstwa musi mieć korzenie obsypane świeżą ziemią i dobrze przyciśnięte, natomiast transport do miejsca, gdzie zostaną wkopane odbywa się w pojemnikach lub „luzem". I także na tym etapie należy szczególnie o nie zadbać i zabezpieczyć ich system korzeniowy, np. za pomocą specjalnego żelu, tzw. żelowanie, który utrzymuje korzenie w stanie wilgoci i nie pozwala im wyschnąć, co chroni najważniejszą ich część, czyli włośniki.

Przywiezione sadzonki na powierzchnię, która będzie odnawiana lub zalesiana, potrzebują szczególnej opieki i precyzji. Przy wsadzaniu sadzonki w ziemię należy zwrócić uwagę, aby korzenie były skierowane w dół i nie były podwinięte.

O sadzeniu lasu przeczytaj także na profilu Lasów 

Aby każdy mógł sprawdzić się w roli gospodarza lasu Lasy Państwowe organizują akcje sadzenia lasu z udziałem lokalnej społeczności, w szczególności dzieci i młodzieży. Wspólne sadzenie drzew wyzwala pozytywną energię, a każdy z uczestników może poczuć się leśnikiem.