Budynek został wybudowany w 1938 r. w stylistyce modernistycznej, z przeznaczeniem na siedzibę Dyrekcji Lasów Państwowych ze środków tej organizacji. Projektantem był inż. W. Sahajdakowski, kierownikiem budowy inż. arch. J. Zabłocki. Jest wkładem leśników w architekturę modernizmu realizowaną w Radomiu w latach 30. XX wieku. Stanowi istotny element architektoniczo-przestrzenny w ukształtowanej historycznie zabudowie ulicy 25 Czerwca. Co roku studenci architektury przyjeżdżają oglądać go, jako modelowy przykład tego stylu.
Nie mniej ważnym powodem objęcia budynku ochroną jest jego historia. W okresie II wojny światowej pełnił funkcję niemieckiego Urzędu Leśnego. Od stycznia 1945 roku przez prawie dwa miesiące działał tu szpital dla żołnierzy. W latach 1975-1989 był siedzibą Komitetu Wojewódzkiego PZPR. Od 1990 r. ponownie mieści się w nim Dyrekcja Lasów Państwowych w Radomiu. Budynek jest ważnym dokumentem historii powojennej Polski i Radomia w związku z masowymi protestami antyrządowymi w dniu 25 czerwca 1976 roku, które zapoczątkowały ogólnopolską konsolidację środowisk opozycyjnych.
Wnętrze budynku zmieniło się od 1938 r. Pierwotnie schody, podłogi, klatki schodowe, korytarze były drewniane. Największe zmiany miały miejsce po 1976 roku, kiedy podczas protestów robotniczych została spalona część budynku.
Warto podkreślić, że przeprowadzone remonty i inwestycje nie wpłynęły negatywnie na jego wygląd zewnętrzny. Ważnym elementem jest zachowane na elewacji skrzydła północnego oryginalne godło państwowe z okresu II Rzeczypospolitej z napisem „Lasy Państwowe".

Budynek biura RDLP w Radomiu świadczy o długich dziejach i rozwoju instytucji Lasów Państwowych w Radomiu. Został wpisany do rejestru zabytków z urzędu, ochronie podlega budynek w granicach posadowienia w zakresie bryły, gabarytu, murów obwodowych, rozwiązań stylistycznych elewacji wraz z układem otworów okiennych.

Siedzibie RDLP zostanie poświęcona część ekspozycji w tworzonej aktualnie przez leśników sali historycznej.